Kalıplar ve kalıplar. Her gün internet ve televizyon vasıtasıyla hayatımıza dayatılıyorlar. Çoğunlukla farkına bile varmıyoruz. Haber spikerinin makyajından, dizideki karakterin içtiği kahveye kadar her şey beynimize kaydoluyor. Biz biz olarak kalmakta zorlanıyoruz.
Gazetelerde, magazin programlarında ünlü ve zenginlerin ışıltılı hayatı gösteriliyor. İmrenilen hayatlar. Giydikleri terlikten, sevgililerine aldıkları hediyelere kadar her şeylerini biliyoruz. Çarpık ilişkileri, bir çantaya ödedikleri astronomik ücretler her şey o anda normal geliyor. Sanki başka bir boyuta bakar gibi. Sanki yarın bizde alıp kolumuza takabilecekmişiz gibi.
Konuşmamız bile değişiyor. Ağzımıza yabancı dilden gelen ya da Türkçeden bozulmuş kelimeler yerleşi veriyor. Selamlamalarımız, vedalarımız her şey değişiyor.
Küçüklüğümüzün (60 hatta 80 kuşağından bahsediyorum) ahlak, giyim, davranış kurallarıyla taban tabana zıt bir dünyadayız şu an. O seneler de ayıplanan her şey, bu yıllarda çok normal. Ortalama 50 yıl da çok büyük bir değişim bu.
Her değişme iyi yönde bir gelişmeyi getirmez bazen. İnternetin yayılmasıyla insanlar sadece daha fazla evlere bağlı kalmadılar. Her yerde ellerindeki küçük ekranların esiri oldular. Artık daha kolay ulaşa bildiğimiz akraba, arkadaş, komşularımızla daha az görüşüyoruz. Elimizdeki teknolojik alet sayesinde hiç yalnız kalamadığımız gibi gerçek dost ve sevgiden de uzaklaşmış oluyoruz. Bir gösteri dünyasına mensupmuş gibi dışarıdan fark edilecek her şeyin en lüksüne sahip olmak istiyoruz. Bir yarış hali söz konusu. Özünden uzak yapmacık yaşamlarda, hayatımızı yaşamadan harcıyoruz.
Özgürlük nerede başlar, nerede son bulur. Değişen bu dünyayla beraber kutuplaşmalarda kaçınılmaz oldu. Sınırsız özgürlüğü savunurken, kimisi
Hepsi kendi içinde önemli konular. Daha detaylı düşünüp yazmak lazım. Bekleyin canlar. dönücem!
EDUPPA
Yorumlar
Yorum Gönder