YGS İLE SINAVIMIZ

Çocuklar ve eğitim sistemimiz ters orantılı gidiyor. Çevrelerindeki bilgi akışı arttıkça, daha zeki bir nesil geliyor. Lakin eğitim sistemimiz bu yüzyılın çok gerisinde ve daha da geriye çekiliyor. Yaratıcılıktan yoksun, ezber şablonlar üzerine kurulu olan düzenimiz, şimdi de hurafeler, doğru ya da yanlış bilimsel düşüncelerden uzak bir sisteme taşınmakta. Sınav korkusu ile önüne gelen her şeyi sünger gibi çeken bu beyinleri korumanın bir yolu yok maalesef.

Mehmet’te bu sistemin içinde okumaya çalışıyor. Lise son öğrencisi olacak. Büyük sınav duruyor karşısında. O bu yazdan başladı çalışmaya. Aradaki küçük kaçamakları saymazsak, sadece 15 gün tatil yaptı. Eksik konularını tamamlayıp, tekrarlara geçecek. Sınavın stresini şimdiden duyuyor. Ona sadece küçük taktikler vererek yardımcı olabilirim. Keşke daha fazlasını yapa bilsem.

Benim durumumda olan annelere naçizane önerilerim olacak. Öncelikle, onlara olan sevginizi sınırsızca gösterin ki, sevginizin sınavsız olduğunu bilsinler. Hayatın da sadece bu sınavdan ibaret olmadığını onlara sık sık hatırlatın ki, yaşamın güzelliklerini kaçırmasınlar. Onlar nasıl gençliklerinin günlerini erteliyorlarsa, sizde akraba buluşmalarını, komşu ziyaretlerini evinizde yapmayı erteleyin. Akıllarının takılacağı aktiviteler bir yıl sonraya kalsın. Sınav sonuna kadar yaşayacakları bir düzen getirin eve. Hatta sabah kahvaltısı bile aynı standartlarda olsun. Böylece sınav sabahı sürprizlerle karşılaşmayın.

Şimdide mehmet’ten tavsiyeler: her öğrenci eksik olduğu, anlamadığı konuları bilir. Bunların üzerine gitmezlerse, oradan çıkacak soru ne kadar basit bile olsa kaçacak demektir. Korkmak çözüm değil. İnternette ki ders videoları çok başarılı. Yetmezse konu anlatımlı iyi kitaplar var. Halletmeniz gereken 10 konu varsa; bu yolla en az 6 tanesi cepte demektir. Geri ye kalanı okulda hocaları sıkıştırarak tamamlamak gerekecek. Kendinizi sıkıştırmadan ama artan bir tempoyla haftalık ya da aylık programınızı yapın. Ben bunu maratona benzetiyorum. Şimdi tempolu koşuyu tutturmazsak, son turlarda geride kaldığımızı fark edip panik olabiliriz. Buda daha çok çalışıp, beynimizde bilgi çorbası yapmamız demektir. Bildiklerimizden bile şüpheleneceğimiz, karışık bir zihin oluşacak. Yâda bir bakacağız ki artık kazanmak için çok gerideyiz, son bir atak bile işe yaramaycak. Hayal kırıklığı ve pişmanlıklar yüreğimize çökecek.

İşte böyle. Bu ülke de biz ve bizim gibi binlerce ailenin gençleri maratona başladı. Gözleri hedefte koşuyorlar. Hayatı sorgulayıp, bunun üzerine çok şey yazabilirim. Ancak bu içinde bulunduğumuz şartları değiştirmez. Bu yüzden zihniniz ve yolunuz açık olsun çocuklar.

                                                                                                                 EDUBBA